(z zaimkami)

См. также в других словарях:

• sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam …   Słownik języka polskiego

• bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• iż — «spójnik łączący ze zdaniem nadrzędnym zdania podrzędne rozwijające treść składników zdania nadrzędnego; że (z nieco książkowym odcieniem)» a) «w połączeniu z wyrazami oznaczającymi mówienie, procesy myślowe, stany uczuciowe» Przypominał sobie,… …   Słownik języka polskiego

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• ów — + owa, owo 1. «zaimek wskazujący towarzyszący rzeczownikowi, dziś najczęściej o zabarwieniu książk. i podn.» a) «wyróżniający kogoś lub coś spośród innych istot, przedmiotów podobnych; ten, ten właśnie» Oto ów znajomy. Tak się skończył ów sławny… …   Słownik języka polskiego

• przeciw — «przyimek łączący się z rzeczownikami lub zaimkami w celowniku» a) «oznaczający relację między osobą lub przedmiotem a oponentem tej osoby lub przedmiotu» Wystąpić przeciw czyjemuś twierdzeniu. b) «oznaczający relację między faktem sprzecznym z… …   Słownik języka polskiego

• ruchomy — 1. «będący w ruchu, poruszający się» Ruchomy punkt, cel. Ruchoma kra. ∆ Piasek ruchomy «warstwa rozwodnionego, drobnego piasku z niewielką domieszką części ilastych utrudniająca wykonywanie robót ziemnych» ∆ Ruchome piaski «piaski lotne,… …   Słownik języka polskiego

• sam — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIIa, sammi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działający, występujący samodzielnie, ulegający samoistnie, bez zewnętrznej przyczyny sprawczej, jakiemuś procesowi, zmianie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ten — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIIa, lm M. m i B. mnż ten, pozostałe formy utworzone od tematu t ; lp B. ż tę; lm M. mos ci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jako określenie rzeczownika wyodrębnia kogoś lub coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień